خاک میشوم

یکسری چیزها اشتباه محض است و هربار تو دیوانه تر میشوی برای انجام دوباره اش وهر بار صدهابار خودت را کنترل میکنی لعن میگنی نفرین میکنی و باز دلت میخواهد ببینی در هوای بودنش باشی و بگذاری دنیایت با خیالش خوش باشد مثل آب ارام بگیری پاک شوی و نفس هایت عمیق شوند و بعدها باز بنشینی این سر دنیا و با تصورش حالت خوب شود لبخند بزنی و به خدا بگویی میخواهمش حتی اگر تمام زندگیم را نابود کند اصلا مگر همین عشق نیست همین عشق است. 

سر نمازم مدام شعر حافظ تکرار میشود انقدر تکرار می شود که گم میشوم رها میشوم دعا میشوم دنیا نور میشود ملکوت میخندد و من خاک میشوم.