رسیدم

من راه طولانی آمدم تا رسیدم به منزل مقصود نمی دونم دیر رسیدم یا از همان اول هم اینجا خانه من نبود رسیدم هستی ولی میدانم که دیگر نیستی بلد نیستم بیشتر از این بجنگم در توانم نیست اصلا دیگر میدان جنگی نیست وقتی همه در صلحن من برای چه چیزی با چه کسی بجنگم تویی که نیستی و منی که گیج شده ام.

آمدم فکر کردم کارم ناتمام مانده رسیدم فهمیدم همه چیز تمام سده من در سوگ ماندم درد می کشید قلبم مادرم را بردم یک گوشه از حال دلم گفتم روانشناس نیست تحصیلات بالایی هم ندارد ولی خدای عجیبی دارد .امروز زنگ زد گفت برایت آیت الکرسی خواندم گفتم این دخترم را از این درد نجات بده ببرش به خانه خودش خندیدم اسمش را برد گفتم نبر اسمش را دیگر نبر در باورم نیست دعای مادر یک و علاقه سه ساله را خاکستر می کند اگر میدانستم سه سال تمام این همه راه نمی آمدم ابمان من رسیدم تو را نمی دانم ولی من به چیزی که میخواستم رسیدم.

موفق

نقطه ای که همه چیز تمام میشود حتی دنبال فرصت هستی که اسم حک شده پشت قاب موبایلت رو دور بیاندازی و از بی اهمیتی موضوع مدام فراموش میکنی یکباره طوفان می آید چشمانت رو می بندی وقتی باز میکنی اسم حک شده پشت موبایلت میشود اول آخر زنده بودنت تمام تلاشت را میکنی نمی دانم تا کجا موفق خواهم بود.

ساخت

روزهایی هست که باید ایمان داشته باشی و سکوت کنی روزهایی که احساس میکنی هیچ پایانی ندارن روزهایی که فکر میکنی تا ابد خواهند ماند .

وقتی کلافه سرش رو روی پام میزاره فکر میکنم چطور میشه آرومش کرد بهش نگاه میکنم و نمی دونم ته دلم آشوب میشه مادرم میگه زیاد به درگاه خدا دعا کردم جوابی نگرفتم من فکر میکنم من باید چکار کنم چطور باید از پس این زندگی بربیام هزاربار عقب نشینی کردم و با سخت تر مواجه شدم فقط میدونم باید ادامه داد فقط می دونم باید ساخت فقط این رو خوب میدونم.